1) Να χαρακτηριστεί η σύνδεση των παρακάτω προτάσεων.
- Κῦρος ἐλυπεῖτο σύν τοῖς ἄλλοις καί οὐκ ἠδύνατο καθεύδειν (= να κοιμηθεί).
- Νῦν ἐπαινῶ σε, ἐφ’ οἷς λέγεις τε καί πράττεις.
- Οὔτε προδώσομεν ἀλλήλους σύμμαχοί τε ἐσόμεθα.
- Θαυμάζω δ’ ἔγωγε, εἰ μηδείς ὑμῶν μήτ’ ἐνθυμεῖται μήτ’ ὀργίζεται.
- Οἱ στρατηγοί ἔλεγον ὅτι τήν ἀναίρεσιν (= την περισυλλογή) τῶν ναυαγῶν προστάξειαν ἀνδράσιν ἀγαθοῖς.
- Ἔλεγον οἱ ἄγγελοι ὅτι Κῦρος τέθνηκε, Ἀριαῖος δέ πεφευγώς εἴη.
- Κῦρος ἀγῶνας ἐποίει καί ἆθλα τοῖς νικῶσι μεγαλοπρεπῶς ἐδίδου καί ἦν πολλή εὐθυμία ἐν τῷ στρατεύματι.
- Οὔτε ἔγνων οὔτε γνώσομαι.
- Οἱ μέν ἀκούοντες ταῦτα ἥδοντο, οἱ δέ ἤχθοντο.
- Ἐπεί συνῆλθον οἱ λοχαγοί, Ξενοφῶν ἔλεξεν.
2) Να βρεθούν τα αντικείμενα των δίπτωτων ρημάτων στις παρακάτω προτάσεις.
- Οὐκ ἐρωτῶ σε τοῦτο.
- Κῦρος ἔδωκε τῷ Κλεάρχῳ μυρίους δαρεικούς.
- Ὑπισχνεῖτο (= υποσχόταν) πέντε μνᾶς ἑκάστῳ.
- Ἐκένωσαν τάς χεῖρας δώρων.
- Οἱ Πελοποννήσιοι προσῆγον (= πλησίαζαν) μηχανάς τῇ πόλει.
- Εἷλκε (= έσυρε) τόν ἄνδρα τῆς ζώνης.
3) Να υπογραμμιστούν τα αντικείμενα στα παρακάτω αποφθέγματα.
- Τοῖς πολίταις τά βέλτιστα συμβούλευε.
- Εὐσέβειαν φύλασσε.
- Γλώσσης κράτει καί μάλιστα ἐν συμποσίῳ.
- Ἀρχή ἄνδρα δείκνυσι.
- Φίλων παρόντων καί ἀπόντων μέμνησο.
- Ἀνάγκῃ οὐδέ θεοί μάχονται.
- Ὅ,τι ἄν ἀγαθόν πράττῃς, εἰς Θεόν ἀνάπεμπε.
4) Να υπογραμμίσετε στις παρακάτω προτάσεις τους ονοματικούς και επιρρηματικούς προσδιορισμούς.
- Οὔκ ἐστι πενίας ἱερόν, αἰσχίστης θεοῦ.
- Οἱ Ἕλληνες ἀπέπεμψαν τόν ἡγεμόνα δῶρα δόντες, ἵππον καί φιάλην ἀργυρᾶν.
- Ὁ κοινός ἰατρός θεραπεύσει σε, χρόνος.
- Πέμψομεν αὐτόν Ἑλλάδα.
- Δειλίᾳ ἔλιπον τήν τάξιν.
- Βουλεύονται περί τῆς κοινῆς σωτηρίας.
- Νόμους γεγραμμένους Λυκοῦργος οὐκ ἔθηκεν (= δε θέσπισε).
5) Να χαρακτηριστούν οι ομοιόπτωτοι προσδιορισμοί στα ακόλουθα παραδείγματα.
- Τό δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγή ἦν, πονηρίας.
- Φυλήν, χωρίον ἰσχυρόν, καταλαμβάνει.
- Τοῦτο ἐστι τό δίκαιον, τό προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι.
- Εἰσέπλει Ἀλκιβιάδης εἴκοσι ναυσί.
- Ἡμισείᾳ τῇ δυνάμει ἐπέθετο (= επιτέθηκε) αὐτοῖς.
- Κῦρος ἔστησε τό ἅρμα πρό τῆς Φάλαγγος μέσης.
6) Να υπογραμμίσετε τους ετερόπτωτους ονοματικούς προσδιορισμούς και να δηλώσετε τα ονόματα που αυτοί προσδιορίζουν.
- Παράδεισος παντοίων δένδρων ἐνταῦθα ἦν.
- Ἀτρέως υἱοί ἦγον (= οδηγούσαν) Ἀχαιούς ἐπί Τροίαν.
- Ἐστέ ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας, ἥν κέκτησθε (= που έχετε αποκτήσει).
- Ὁ ἄπειρος γραμμάτων οὐ βλέπει βλέπων.
- Διογένης ἔλεγεν Ἀθηναίους εἶναι πολλούς ἀνθρώπους τό πλῆθος (= είναι ως προς το πλήθος πολλοί).
- Ἄνδρας τῶν φυλάκων ἀποκτείνουσι.
- Λέγεται ἐν Σικελίᾳ ῥύακας πυρός ἐκ τῆς Αἴτνης γενέσθαι.
7) Στα παραδείγματα που ακολουθούν να υπογραμμίσετε τις δοτικές προσωπικές και να επισημάνετε τα υποκείμενα των απαρεμφάτων.
- Ἔδοξεν αὐτοῖς πορεύεσθαι.
- Τά ἕλη οὐ ῥᾴδιον ἦν αὐτοῖς διαβαίνειν.
- Καί ἔξεστιν ὑμῖν πιστά (= εγγυήσεις) λαβεῖν παρ’ ἡμῶν, ως οὐδέν ἀδικήσομεν.
- Προσήκει τοῖς Λακεδαιμονίοις ὀλιγαρχίας ἐπιθυμεῖν.
- Τῷ Σόλωνι συνέβη τελευτῆσαι τόν βίον.
- Ἔδοξε τοῖς Ἕλλησι ναυμαχεῖν Σαλαμῖνι.
- Τοῖς μέν ἰδιώταις ἔξεστι τάς δαπάνας συντέμνειν (=να περιορίζουν).
- Δόξα ἦν αὐτοῖς ἀξίους τῆς πόλεως γενήσεσθαι.
8) Στις παρακάτω προτάσεις να βρείτε αν η κατηγορηματική μετοχή αναφέρεται στο υποκείμενο ή στο αντικείμενο του ρήματος.
- Σωκράτης οὐκ ἠγανάκτει ἀδίκως ἀποθνῄσκων.
- Οἱ Λακεδαιμόνιοι οὐκ ἐπαύσαντο τάς ἐν Πελοποννήσῳ πόλεις πολιορκοῦντες καί κακῶς ποιοῦντες.
- Μή κάμνε (= κουράζεσαι) φίλους εὐεργετῶν.
- Τριήρεις ἤκουσε περιπλεούσας.
- Τισσαφέρνης ἤγγειλε Κῦρον ἐπιστρατεύοντα.
- Ἔτυχον ὁπλῖται ἐν τῇ ἀγορᾷ καθεύδοντες (= να πλαγιάζουν).
9) Στα παρακάτω παραδείγματα να βρείτε το είδος των μετοχών και να τις χαρακτηρίσετε ως συνημμένες ή απόλυτες.
- Διά τί γιγνώσκων ὁ ἄνθρωπος τά κακά ὅτι κακά ἐστιν ὅμως αὐτά ποιεῖ;
- Τισσαφέρνης πορεύεται ὡς βασιλέα ἱππέας ἔχων ὡς πεντακοσίους.
- Και οἱ μεν πεισθέντες ἐχώρουν (= προχωρούσαν) ἐπ’ αὐτούς, οἱ δε προελαύνοντες ἠκόντιζον (= προχωρώντας μπροστά έριχναν το ακόντιο).
- Οἱ Πέρσαι εὐθύς παῖδες ὄντες μανθάνουσιν ἄρχειν τε καί ἄρχεσθαι.
- Τῆς ἀγγελίας ἅμα δοθείσης, προσεβοήθουν.
- Ταῦτ’ ἔχων ἅπαντα ἔχω.
- Νοσήματος μή ὄντος, οὐδέν δεῖ φαρμάκου (= δεν υπάρχει ανάγκη φαρμάκου).
- Μή γάρ σωθέντων ἐκείνων τότε, οὐδ’ ἄν ὑμεῖς ὑπήρχετε νῦν.
- Ἐνταῦθα ἔμενον ὠς τό ἄκρον κατέχοντες.
- Γέγονε δέ ταῦτα, τοῦ Ἀλκιβιάδου μάλιστα συμπράτοντος (= με τη σύμπραξη).